ในกรณีที่เราไม่ได้เป็นเจ้าของกิจการคนเดียว เราควรที่จะทำความเข้าใจกับสัดส่วนของการถือหุ้น เพราะมันเป็นเรื่องที่สำคัญมาก ในโลกของการทำธุรกิจมีผู้ประกอบการจำนวนไม่น้อยเลยทีเดียวที่เจ็บช้ำจากการโกงแบบถูกกฏหมาย โดยที่ไม่สามารถทำอะไรได้เลย ผมจะยกตัวอย่างเรื่องที่เจอบ่อยๆ เพื่อให้ทุกคนเห็นภาพกันครับ

มีพี่ลูกค้าที่รู้จักท่านหนึ่งได้ลงทุนกับเพื่อนเพื่อเปิดบริษัทแห่งหนึ่ง โดยพี่ลูกค้าถือหุ้นในสัดส่วน 45% และอีกฝั่งหนึ่งเป็นเพื่อนของพี่ลูกค้าถือ 55% โดยเพื่อนของพี่ลูกค้าเป็นคนบริหาร (ลงเงิน + แรง) และพี่ลูกค้าลงแต่เงิน บริษัทที่ร่วมกันเปิดปรากฏว่าไปได้สวยมีผลกำไรทุกปี

พี่ลูกค้าก็รอคอยที่จะได้รับเงินปันผลรอปีแล้วปีเล่า ก็เงียบสนิทไม่เคยที่จะได้รับเงินปันผล เพื่อนของพี่ลูกค้าก็บอกว่าบริษัทไม่มีนโยบายจ่ายเงินปันผล จะเก็บเงินไว้ลงทุนต่อไปเรื่อยๆ ผ่านไปอีกหลายปีก็ยังคงไม่ได้รับเงินปันผล แต่เพื่อนของพี่ลูกค้าเนื่องจากเค้าบริหารงานก็มีการจ่ายเงินเดือนให้ตัวเอง รวมถึงลูกๆของเค้า รถยนต์ก็ซื้อในนามบริษัทหมด (ใช้เงินบริษัทซื้อ) สุดท้ายพี่ลูกค้าทนไม่ไหวบอกว่าจะต้องจ่ายเงินปันผลได้แล้ว

ผู้ถือหุ้นฝั่ง 55% บอกว่าตามกฏหมายในการพิจารณาจ่ายเงินปันผลจะต้องมีจำนวนเสียงในการอนุมัติมากกว่า 51% ของเสียงที่ประชุม ดังนั้นเค้ามีสิทธิที่จะไม่อนุมัติการจ่ายปันผลไปได้ตลอดกาล ดังนั้นหุ้น 45% ก็เหมือนกระดาษเปล่าที่ไม่มีค่า แต่เค้ายินดีซื้อคืนด้วยราคาถูกถ้าสนใจจะขาย

โลกธุรกิจช่างโหดร้าย จะบอกว่ามีบริษัทใหญ่หลายบริษัทในประเทศก็ใช้วิธีนี้บีบผู้ถือหุ้นส่วนน้อยเหมือนกัน ดังนั้นถ้าเราเป็นผู้ถือหุ้นส่วนน้อยอาจจะแก้ไขด้วยวิธีกำหนดเรื่องจ่ายเงินปันผลเอาไว้ในข้อบังคับของบริษัทก็ได้ครับ ^__^ จะได้ไม่ตกเป็นเหยื่อของคนที่ตั้งใจจะโกง