0702/7602
24 สิงหาคม 2558
มาตรา 50(1) แห่งประมวลรัษฎากร
78/39830
กรณีการจ่ายเงินค่าที่ปรึกษาให้กับชาวต่างประเทศว่า กรณีกรม ก. จ้าง Mr.A เป็นที่ปรึกษาแนวทางการขนส่งสินค้าอันตรายทางอากาศของประเทศไทย โดยมีหน้าที่จัดทำคู่มือและจัดอบรมหลักสูตรต่างๆ ให้แก่เจ้าหน้าที่กรม ก. เงินได้ที่ Mr.A ได้รับเข้าลักษณะเป็นเงินได้พึงประเมินตามมาตรา 40(2) และเป็นเงินได้จากหน้าที่งานที่ทำในประเทศไทยตามมาตรา 41 วรรคหนึ่ง แห่งประมวลรัษฎากร และโดยที่ Mr.A อยู่ในประเทศไทยไม่ถึง 180 วันในปีภาษี จึงไม่เป็นผู้อยู่ในประเทศไทย ตามมาตรา 41 วรรคสาม แห่งประมวลรัษฎากร ดังนั้น เมื่อกรม ก. จ่ายเงินค่าจ้างจำนวน 19,130 เหรียญสหรัฐ ให้ Mr.A กรม ก. จึงมีหน้าที่หักภาษีเงินได้ ณ ที่จ่ายในอัตราร้อยละ 15.0 ของเงินได้ ตามมาตรา 50(1) วรรคสี่ แห่งประมวลรัษฎากร โดยต้องคำนวณเงินตราต่างประเทศเป็นเงินตราไทย ตามมาตรา 9 แห่งประมวลรัษฎากร ประกอบกับประกาศกระทรวงการคลัง เรื่อง อัตราแลกเปลี่ยนเงินตราต่างประเทศเป็นเงินตราไทย ตามมาตรา 9 แห่งประมวลรัษฎากร ลงวันที่ 8 กุมภาพันธ์ พ.ศ. 2548 และหาก Mr.A เป็นผู้มีถิ่นที่อยู่ในประเทศซึ่งมีอนุสัญญาเพื่อการเว้นการเก็บภาษีซ้อนกับประเทศไทย กรณีดังกล่าว จำเป็นต้องพิจารณาก่อนว่า เงินได้ที่กรม ก. จ่ายให้บุคคลดังกล่าวจะได้รับยกเว้นไม่ต้องเสียภาษีเงินได้ให้แก่ประเทศไทยหรือไม่ ทั้งนี้ ขึ้นอยู่กับเงื่อนไขที่กำหนดในข้อบทแห่งอนุสัญญาเพื่อการเว้นการเก็บภาษีซ้อนที่ประเทศไทยได้ทำไว้กับประเทศนั้นๆ โดยต้องพิจารณาเป็นรายกรณีไป
ต่อมา กรม ก. หารือเพิ่มเติมว่า เนื่องจาก Mr.A เป็นผู้มีสัญชาติแคนาดา และอยู่ในประเทศไทยในปีภาษี 2558 ไม่เกิน 180 วัน และ Mr.A ได้เข้ามาปฏิบัติงานเป็นที่ปรึกษาให้แก่กรม ก. ในนามส่วนตัวของ Mr.A เอง ดังนี้ เมื่อกรม ก. จ่ายเงินค่าจ้างที่ปรึกษาแก่ Mr.A กรม ก. มีหน้าที่ต้องหักภาษีเงินได้ ณ ที่จ่าย หรือไม่ อย่างไร
เงินค่าจ้างเป็นที่ปรึกษาที่กรม ก. จ่ายให้แก่ Mr.A ตามข้อตกลงว่าด้วยการว่าจ้างผู้เชี่ยวชาญเพื่อปฏิบัติงานพิเศษ ระหว่างกรม ก. และ Mr.A เข้าลักษณะเป็นเงินได้จากการบริการส่วนบุคคลอิสระ หาก Mr.A ชาวแคนาดา เป็นผู้มีถิ่นที่อยู่ในประเทศแคนาดา โดยเข้ามาอยู่ในประเทศไทยเป็นระยะเวลาหนึ่งหรือหลายระยะ ซึ่งรวมกันแล้วเกิน 90 วัน ในปีรัษฎากรที่เกี่ยวข้อง หรือมีฐานประกอบการประจำอยู่เสมอในประเทศไทย หรือเงินได้นั้นตกเป็นภาระของวิสาหกิจหรือสถานประกอบการถาวรในประเทศไทย เงินค่าจ้างที่ปรึกษาดังกล่าวของ Mr.A ย่อมอยู่ในบังคับต้องเสียภาษีเงินได้ในประเทศไทยตามข้อ 14 วรรคหนึ่ง แห่งอนุสัญญาระหว่างราชอาณาจักรไทยกับประเทศแคนาดา เพื่อการเว้นการเก็บภาษีซ้อนและการป้องกันการเลี่ยงการรัษฎากร ในส่วนที่เกี่ยวกับภาษีเก็บจากเงินได้ และเมื่อกรม ก. จ่ายเงินค่าที่ปรึกษาให้แก่ Mr.A จึงมีหน้าที่ต้องหักภาษีเงินได้บุคคลธรรมดา ณ ที่จ่ายตามมาตรา 50(1) แห่งประมวลรัษฎากร
