กค 0811/02290
11 มีนาคม 2542
คำสั่งกรมสรรพากร ที่ ป.73/2541ฯ
62/27635
บริษัทฯ ได้รับอนุญาตจากองค์การโทรศัพท์แห่งประเทศไทย ให้เป็นผู้ให้บริการโทรศัพท์
เคลื่อนที่ในระบบเซลลูล่าร์ 900 และ Digital GSM ซึ่งในการให้บริการดังกล่าว ลูกค้าผู้ใช้บริการจะ
ต้องชำระค่าธรรมเนียมและค่าบริการต่าง ๆ ให้แก่บริษัทฯ ดังต่อไปนี้
1. ค่าธรรมเนียมการขอใช้หมายเลข จำนวน 1,000 บาท เรียกเก็บเมื่อลูกค้าขอใช้
บริการและไม่มีการจ่ายคืนให้
2. เงินประกันการใช้บริการ จำนวน 3,000 บาท ซึ่งจะคืนให้แก่ผู้ใช้บริการเมื่อสิ้นสุด
สัญญาการให้บริการ และผู้ใช้บริการไม่ติดค้างชำระหนี้ค่าบริการ
3. ค่าเช่าหมายเลข จำนวน 500 บาท ต่อเดือน
4. ค่าบริการการใช้โทรศัพท์ นาทีละ 3 บาท, 8 บาท, และ 12 บาท ตามเขตพื้นที่ที่
ผู้ใช้บริการโทรออกไปถึง
บริษัทฯ มีความเห็นว่า เงินประกันการใช้บริการที่บริษัทฯ ได้เรียกเก็บจากผู้ขอใช้บริการ
ตามข้อ 2 ข้างต้น ไม่ควรนำมาถือเป็นเงินได้เพื่อคำนวณภาษีเงินได้นิติบุคคล และผู้ใช้บริการไม่มีหน้าที่
ต้องหักภาษีเงินได้ ณ ที่จ่าย ในขณะจ่ายเงิน จึงขอทราบว่า ความเห็นของบริษัทฯ ถูกต้องหรือไม่
กรณีตามข้อเท็จจริงข้างต้น เงินประกันการใช้บริการโทรศัพท์ที่บริษัทฯ เรียกเก็บหมายเลข
ละ 3,000 บาท และจะคืนให้ผู้ใช้บริการเมื่อสัญญาสิ้นสุดลงดังกล่าว ไม่ถือเป็นรายได้ที่เรียกเก็บใน
ลักษณะเป็นเงินก้อนเพื่อตอบแทนการให้บริการตามข้อ 2 (1) (ก) แห่งคำสั่งกรมสรรพากร ที่ ป.
73/2541 เรื่อง การเสียภาษีเงินได้นิติบุคคล และภาษีมูลค่าเพิ่ม สำหรับการเรียกเก็บเงินจ่ายล่วงหน้า
เงินประกัน เงินมัดจำ หรือเงินจอง ลงวันที่ 30 มิถุนายน พ.ศ. 2541 ซึ่งแก้ไขเพิ่มเติมโดย
คำสั่งกรมสรรพากร ที่ ป.74/2541 ฯ ลงวันที่ 28 กรกฎาคม พ.ศ. 2541 ดังนั้น เงินประกันจำนวน
3,000 บาท ข้างต้น จึงไม่ถือเป็นรายได้ในการเสียภาษีเงินได้นิติบุคคลของบริษัทฯ ผู้ให้บริการ และ
บริษัทฯ ผู้จ่ายเงินประกันไม่มีหน้าที่ต้องหักภาษีเงินได้ ณ ที่จ่าย แต่อย่างใด
