กค 0811/16435
27 พฤศจิกายน 2541
61/27296
มาตรา91/2 (6), พระราชกฤษฎีกาฯ (ฉบับที่ 244) พ.ศ. 2534
นาย ก. ได้ซื้อบ้านพร้อมที่ดิน กรุงเทพมหานคร เนื้อที่ 81 ตารางวา จำนวนเงิน
2,277,000 บาทกับบริษัท ข. จำกัด เนื่องจากไม่มีบ้านอยู่อาศัยเป็นของตนเอง ต้องอาศัยอยู่บ้านของ
บิดามารดา โดยทำสัญญาจะซื้อจะขายบ้านพร้อมที่ดินเมื่อวันที่ 17 มีนาคม 2533 และได้ทำหนังสือสัญญา
ซื้อขาย เมื่อวันที่ 23 มิถุนายน 2535 โดยต้องกู้เงินจากธนาคารอาคารสงเคราะห์และทำหนังสือสัญญา
จำนองที่ดินพร้อมสิ่งปลูกสร้างไว้กับธนาคารฯ ต่อมาได้ขายบ้านพร้อมที่ดินดังกล่าวเมื่อวันที่ 30 กรกฎาคม
2536 โดยมีสาเหตุที่ขายโดยสรุป ดังนี้ระหว่างรอจะเข้าอยู่อาศัยได้พาบิดาไปดูบ้าน แต่ได้เกิดอุบัติเหตุ
ขึ้นขณะเลี้ยวรถเข้าหมู่บ้านทำให้ นาย ก. และบิดาบาดเจ็บ รถเสียหายยับเยิน ญาติผู้ใหญ่วิพากษ์วิจารณ์
ว่าเป็นลางไม่ดีหากอยู่บ้านหลังนี้จะไม่เจริญก้าวหน้าและแนะนำว่าควรจะขายบ้านแล้วหาทำเลใหม่จะ
ดีกว่า อีกทั้งแนะนำว่าอย่าเพิ่งเข้าอยู่อาศัย จึงได้อาศัยอยู่บ้านบิดาโดยยังไม่ได้ย้ายทะเบียนบ้านเข้าไป
อยู่ในบ้านหลังดังกล่าว ประกอบกับภรรยาของนาย ก. มีความจำเป็นต้องนำเงินประมาณ 800,000
บาท ไปชำระให้กระทรวงการคลังตามระเบียบที่กำหนดไว้ เพื่อโยกย้ายงานจากกระทรวงสาธารณสุขไป
เป็นอาจารย์ที่จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย เพื่อให้ภรรยาได้ทำงานที่รักซึ่งจะเป็นประโยชน์ต่อสังคมและ
ประเทศชาติมากกว่า จึงจำเป็นต้องตัดสินใจขายบ้านพร้อมที่ดินในราคา 2,300,000 บาท โดยที่เป็น
การขายบ้านครั้งแรก มิได้ขายเพื่อหากำไรหรือเพื่อผลประโยชน์ทางธุรกิจจึงขอยกเว้นการเสีย
ภาษีธุรกิจเฉพาะ
ตามข้อเท็จจริง ท่านได้กรรมสิทธิ์ในบ้านและที่ดินเมื่อวันที่ 23 มิถุนายน 2535 และได้ขาย
บ้านและที่ดินเมื่อวันที่ 30 กรกฎาคม 2536 จึงเป็นการขายที่ได้กระทำภายในห้าปีนับแต่วันที่ได้มาซึ่ง
อสังหาริมทรัพย์เข้าลักษณะเป็นการขายอสังหาริมทรัพย์ที่เป็นทางค้าหรือหากำไร ตามมาตรา 3(6) แห่ง
พระราชกฤษฎีกาฯ(ฉบับที่ 244) พ.ศ. 2534 อยู่ในบังคับต้องเสียภาษีธุรกิจเฉพาะตามมาตรา 91/2
(6) แห่งประมวลรัษฎากรการยกเว้นการเสียภาษีธุรกิจเฉพาะกรณีดังกล่าว ไม่มีบทบัญญัติใดให้อำนาจ
กระทำได้